Wise Owl

E kad vec pominjes seobe, sad cu da vas bacim u nesvest Postoje brojni zapisi o srpskoj propasti u vremenima nove ere. Evo nekih. Tokom silnih ratovanja sa turskim i mongolskim plemenima nestala su mnoga srpska naselja u kojima su ziveli vekovima. Prema grckoj hronici rimski car Justinijan je u sedmom veku nasilno preselio mnoge Srbe iz predela sadasnje Stare Srbije u Malu Aziju i od njih stvorio odabranu vojsku od 30,000 konjanika. U borbi sa Arapima 692 godine dve trecine te vojske preslo je na stranu Arapa, a Justinijan dade nalog da se sve preostale srpske porodice pokolju. Nesto kasnije, 762 godine, iz Makedonije se preselilo oko 250,000 Srba u Malu Aziju, a 802 godine opet dodje do slicne seobe, nakon sto je grcki car Komnen pokorio Rasku. I konacno, u petnaestom veku kada su Turci osvojili Bosnu, sultan Sulejman prebacio je 30,000 srpske muske dece u Tursku od kojih je napravio Janjicare i isve ih utrosio u narednim obracunima sa Srbima. Latinski biskupi su za vreme sinoda u Saloni proglasili cirilicu "djavolim pismom" i zabranili njenu upotrebu. Poljska, Ceska i Hrvatska odmah su je napustili i otpocela je borba protiv cirilice. Ova borba produzena je do danasnjih dana, a to je ujedno i borba izmedju dve crkve, koja traje vec vekovima. Sve su to dokazi da su Srbi vekovno bivali izlozeni stradanjima i da su sopstvenom krvlju placali visoku cenu opstanka. Ogranak Srba koji se doselio na Balkan pre tri do cetiri hiljade godina, o kojima su pisali grcki i rimski istoricari, su direktni praoci danasnjih Srba. Taj ogranak dospeo je cak do Spanije i severnih obala Afrike. O tim seobama zapise su ostavili Ceh Pulkova i Enije Silvije, koji navodi seobe Srba u vreme postojanja kule Vavilonske. Francuz Mosper pisao je o tri provale pastira iz Male Azije u Egipat i tvrdi da se radi o Srbima. A na egipatskim piramidama hijeroglufima je zapisano da su 1600 godina pre Hrista u Libiju i Mauritaniju doprli beli narodi plavih ociju. Egipatski izvori tvrde da su ti narodi na njihovim prostorima osnovali svoju drzavu koja je postojala sedam vekova. Dr Olga Lukovic-Pjanovic daje divan opis ratnih zarobljenika, ciji su likovi uklesani na egipatskim piramiadama sa "zrakastim krunama" na glavama, sa zakljuckom na osnovu reci "pereset" i "prst" da se radi o Srbima (str. 215-230). Rajic citira ruske letopisce, koji kazu da su Vendi, Srbi, pomagali Trojance u borbi protiv Grka, pa su se posle poraza sa svojim vojvodom Antonorom preselili iz Male Azije na Jadransku obalu. Navodi dalje tvrde da su Srbi naselili Boku, Crnu Goru, Dalmaciju, Albaniju, Bosnu i Hercegovinu i sve do Venecije jos pre tri hiljade godina. Safarik, kasnije pise da su ti Vendi bili jednorodni sa Vendima iz podunavskih krajeva. Iz prednjega proizlazi da su Srbi naselili Evropu i Balkan istovremeno sa ostalim indo-evropskim narodima: germanskim, grckim i latinskim. Sest stotina godina posle trojanskog rata Srbi su potpuno naseljavali Balkan i u to doba makedonski car Aleksandar Veliki svojom poveljom dao im je zemlje od Jadranskog do Baltickog mora za njihovu hrabrost i vernost. Navodi se da su i Aleksandar Veliki i njegov otac Filip takodje Srbi, posto u to doba nisu jos postojali Sloveni. Hrvat Sver navodi da je majka Aleksandra Velikog bila ilirske krvi, a zna se da su stranci Srbe nazivali Ilirima. To se da tumaciti i iz pesme Ivana Gundulca "Osman", gde kaze: Od Lesandra Srbljanina, od svijeh cara, cara slavnog Aleksandro to svidoci kralj veliki svega svita. Aleksandar Veliki prezivao se Karanovic, a to prezime izvedeno je iz titule Karan, koja je dodeljivana kod Srba visokim dostojanstvenicima i plemicima ili nekom princu iz vladarske kuce, srodniku kralja ili cara, prilikom njegovog postavljanja na duznost glavnog zapovednika vojnog ili pokrajine.

U osnovnoj nismo pomenuli ni Decanskog, a kamoli njegovog ljubimca. Cak mi je nastavnik (inspirativnog nadimka - Gedza), strgao sa lancica privezak Bogorodice sa Hristom i bacio kroz prozor, pa posle moja keva 'tela da mu radi stvari ko Decanski Juncu... Ona moja prica je iz gimnazijskih dana... I naravno - to se nije ucilo - to su samo posebni znali Necu ti jos dati odgovor za ljubimca, mozda zna neko drugi, pa dobije nagradu... Za Decanskog se jos prica, da mu se pri oslepljenju javio sv.Nikola u hramu na Ovcev polju i pokazao mu njegove oci rekavsi: „Stefane, ne boj se, evo tvojih ociju na mome dlanu, u svoje vreme ja cu ti ih vratiti.” Pet godina proveo u Carigradu kao zatocenik u manastiru Svedrzitelja (Pantokratora). Kada se navrsilo pet godina, javi mu se opet sv.Nikola i rece mu: „Dosao sam da ispunim svoje obecanje.” I oseni slepog kralja krsnim znamenjem, i kralj progleda. Iz blagodarnosti Bogu sagradio je hram Decanski, jedno od retko divnih dela vizantijske umetnosti i jedan od najznamenitijih spomenika nekadasnjeg srpskog blagocesca.

Vecinu podataka i fotografija sam poskidala odavno (pre vise godina) i pothranila u kompu. Takodje, imam i dosta literature, a ima i nesto memorisanog u glavi. Rekoh ti da mi je srpska srednjevekovna istorija na granici fetisa. Nagradno pitanje za Natasu Sta je bio i kako se zvao kucni ljubimac Stefana Decanskog? jooooooj ninja Zbog znanja odgovora na ovo pitanje sam u skoli imala u januaru zakljucenu peticu iz istorije za kraj godine

Molim te nemoj plakati... ...so there was only one thing that I could do: Jesus Built My Hotrod soon i discovered that this rock thing was true jerry lee lewis was the devil jesus was an architect previous to his career as a prophet all of a sudden, i found myself in love with the world so there was only one thing that i could do was ding a ding dang my dang a long ling long ding dang a dong bong bing bong ticky ticky thought of a gun everytime i try to do it all now baby am i on the run why why why why why baby if it's so evil then? give me my time, with all my power give it to me all again (wow) ding a ding a dang a dong dong ding dong every where i go everytime you tell me baby when i settle down got to get me a trailer park and hold my world around why why why why? ding ding donga dong dong ding dong dingy dingy son of a gun half my time i tell you baby never am I all for sure why why why why why baby sicky sicky from within everytime I stick my finger on in ya you're a wild wild little town bitch now how 'bout ding a dang dong dong dong ling long dingy a dingy dong a down everytime you tell me baby when i settle down got to get me a trailer park and hold my world around why why why why? in my dang a ding a ding a ding dong a sticky sticky son of a gun ding a danga danga dong dong ding dong why why never know why why wack a dong a dang ding dong then you take it on the bill ding dang dong don't dong whoa! i wanna love ya! why why why, why why darling do you do you tell me to play? half the time I talk about it all now baby you know what I'm talkin' about I said why why why it'll ticky ticky ticky ticky son of a gun ding ding dong a bong bong bing bong ticky ticky thought of a gun bing bing bang a bang a bang bing bong bing a bing bang a bong binga bing a bang a bong bong bing bong bing banga bong bing bing bang a bong bong bing bing binga binga banga bong bing bing bang a bang bang bing bong aarrrhhhh... ding dang a dang bong bing bong ticky ticky thought of a gun everytime I try to do it all now baby am I on the run why why why it'll ticky ticky ticky ticky ticky ticky dawn of a gun bing bing bang a bong a bong bing bang a ticky ticky thought of a gun bing bip bip a bop bop boom bam ticky ticky through the day if you got a doubt 'bout baby the memory is on the bed why why why why why darlin' uh it don't know when my time is on might tell me never do it on his own if my time was all as is yours make me burn a wish when my time with you is brutish no I'll never not ever why why why why why why baby heavy hell alone and it's here it's this thunder the thunder oh thunder oh! jesus built my car it's a love affair mainly jesus and my hot rod yeah, fuck it!

Tvrdnju koju navodis, nije izneo Deretic, vec dubrovcanin Mavro Orbini. On je naime pisao da su Srbi, koje je on nazivao Slavjanima, poreklom od Jefeta, sina Nojeva, naseljavali dve stotine pokrajina od Azije preko Evrope. Njegova knjiga "Kraljevstvo Slovena" (iz 1601 godine) prevedena je na srpski tek 1968 i to bez prevoda prvog dela od 248 stranica, u kojima autor pise o ranijim srpskim kraljevstvima od pre Rimskog carstva. Iz zakljucaka Mavra Orbina proizlazi da je dinastija Nemanjica poslednja srednjevekovna srpska dinastija. Jovan Rajic pise da su stranci srpsko ime izveli iz imena reke Zebris (ili Serbis), koja tece izmedju Eufrata i Tigra. I zaista, ta reka se i danas tako zove. I danas u perzijskom jeziku postoje brojne reci istovetnog znacenja kao u srpskom. Evo nekih: bog-bog; zemo-zemlja; zima-zima; zena-zena; berezo-brzo; mislj-misao; zarja-zora; medo-med; noc-noc; paurvi-prvi; dva-dva; tri-tri; cetvere-cetiri itd. I u jevrejskom i jermenskom jeziku takodje postoji dosta srpskih reci, sto su jevrejski istoricari uzimali za utvrdjivanje svoga porekla preko Jefeta, sina Nojevog.

Dva najbolja albuma Priesta

Izvor mi je poznati istoricar dr Jovan I. Deretic. Ne smem ni da napisem sta sve covek tvrdi o starosti Srpske drzave, jer mi deluje previse pristrasno...

Par reci o pocecima Srpske drzave Srpsku drzavu stvara i olicava vladar, gospodar, i ona je siroka onoliko koliko je bila velika njegova moc, zapravo koliko je on teritorije uspeo da stavi pod svoju vlast. Kod nas Srba, koji smo u svojoj tradiciju imali samo plemicku drzavu, imamo odredjenu titulu za svaki cin i svako dostojanstvo. Po tim titulama mi danas mozemo, vrlo cesto, zakljuciti o kakvoj se upravi radi na odredjenim teritorijama i da li je tu postojala samostalna drzava ili se radilo o predstavnicima neke druge drzave. Zato je potrebno da sve te titule, sva ta zvanja objasnimo pocevsi od najnizih. Ukupno je postojalo jedanaest titula. Kao prvo zvanje imamo "kmeta", koji je mogao biti, ali se to ne podrazumeva, iz plemickog reda. Kmet je predodredjena osoba za neku duznost i ima isto znacenje sto i u latinskom komes. Ove dve reci imaju, pored istog znacenja, i isti koren. Zatim imamo zvanje "kneza" ili knjaza. Nosilac ovog zvanja je obavezno plemic i ono pokriva vrlo siroki raspon dostojanstva. Moze biti da se radi o malom seoskom knezu, a moze biti da se radi o drzavnom poglavaru. Postojanje kneza na odredjenom prostoru ne znaci obavezno da tu postoji i drzava, ali moglo se desiti da postoji. Poznato je da su kod Srba i sire kod Slovena knezevi bili na celu drzave, ali zbog siroke primene toga zvanja mi nismo sigurni, kada je u pitanju anticko vreme, da tamo gde je knez postoji i drzava. Ime Sloveni nije bilo poznato u antickom vremenu. Svi Sloveni su se tada nazivali Srbima, pa kada danas govorimo o srpskoj staroj istoriji, to se odnosi i na savremene Slovene, ranije Srbe. Kao trece imamo zvanje "vojvode", i to je cisto vojna titula. Medjutim, imali smo drzavnog poglavara i sa tom titulom, kao sto je bio Veliki Vojvoda od Svetog Save Stefan Hranic. Za dobijanje vojvodske titule nije bilo potrebno da kandidat bude plemic, ali sa njenim dobijanjem on je postajao plemic. Kod starih Srba bio je obicaj, tamo gde nje postojala stajaca vojska nego samo narodna, da svake godine biraju vojvodu. Prilikom izbora stavljali su mu u zadatak sta on treba da ucini u toku jedne godine. Cetvrta titula je "ban", koja je takodje cisto vojna titula. Ban je prevashodno vojni zapovednik neke pokrajine ili grada, postavljen od strane nekog poglavara drzave. Bilo je slucajeva da se banovska duznost i titula postala nasledna, kao sto se to desilo u Bosni. Medjutim, postojanje bana ne podrazumeva postojanje posebne drzave, nego, naprotiv, to govori da ta teritorija pripada nekoj drzavi, kao sto je Bosna bila teritorija drzave Srbije. Peto zvanje je jedna vojna titula, "brano", davana vodji nekog vojnog pohoda ili vojnom zapovedniku u ratu. Ovu titulu je imao vodja srpskih ustanika u Posavini u vreme cara Avgusta. Od tog zvanja nastalo je licno ime Branko kod Srba. Sesto zvanje je "bato", koje je veoma staro i davano je vodji koji je imao vojnu i gradjansku vlast. Ovu titulu imao je vodja srpskih ustanika na predelu Bosne, Dalmacije, Hercegovine, Crne Gore, Raske i Posavine. Po tome se vidi da je ova titula bila veca od titule brano. Sedmo zvanje je "verhogetornik", sto je cisto vojna ratna titula. Verhogetornik je vrhovni zapovednik Geta, vojnog i prosvetnog staleza kod starih Srba. Srpsko drustvo se uvek svrstavalo u cetiri staleza. Pripadnici prva dva staleza, koje su cinili ratnici i svestenici, nazivali su se Getima. Osmo zvanje je "zupan", koji je dvojnik bana i koga takodje postavlja neki vladar za vrsioca gradjanske vlasti u nekoj pokrajini. Bilo je slucajeva da je zupan bio poglavar drzave, kao Stefan Nemanja, ali to je bio izuzetak, jer zupan je u stvari samo drzavni cinovnik. Deveto zvanje je "karan", siroko upotrebljavano u antickom vremenu i gotovo iscezlo u srednjem veku. Ova titula je davana nekom princu iz vladarske kuce, srodniku kralja ili cara, prilikom njegovog postavljenja na duznost glavnog vojnog i civilnog zapovednika u nekoj pokrajini, gradu ili cak logoru. To je obicno bila privremena duznost i karan nije poglavar drzave nego samo privremeni cinovnik. Jedan od srpskih vladara, kralj ili car Pelonije, cija je prestonica bila grad Bela Zora, savremeni Veles, postavio je svoga karana u Vodeni, gradu koji se nalazi u Makedoniji, danas u Grckoj, oko 814. godine st.e. On je ostao u Vodeni kao stalni gospodar i bio je osnivac jedne dinastije koja je po njemu dobila prezime Karanovic. Grci ovo prezime pominju kao "Karanides" isto kao sto pominju Nemanjice kao "Nemanides". Karanovici su jedna od najslavnijih srpskih dinastija, iz koje su Filip II i Aleksandar III Veliki. Staro ime grada Kraljeva je Karanovac, a i danas ima vise mesta po Srbiji koja se zovu Karanovac ili Karanovci, kao i prezimena Karan ili Karanovic. Deseta titula je "kralj", a gde postoji kralj tu postoji i drzava. Ta rec potice od istog korena kao i karan, i pre nego sto je postala vladarsko zvanje, ta titula je davana najhrabrijim i najsposobnijim ljudima nekog plemena ili saveza vise plemena. Kralj je bio uzor, primer za ugled i merilo ponasanja. Sasvim isto znacenje je imala rimska titula reks koja je nastala od regulus. Jedanaesta i najvisa titula je "car", cije postojanje obavezno podrazumeva i postojanje drzave, isto kao i u slucaju kralja.

Kada vec pominjemo oci, ne mogu, a da ne dodam detalj vezan za nasu najpoznatiju fresku ANDJEO BLAGOVESNIK, poznatiju kao BELI ANDJEO. Pri susretu sa freskom iz manastira Milesva, andjeo koji sedi na nadgrobnom spomeniku obucen u odelo belo kao sneg, svojim blagotvornim ocima - bez razlike koji je ugao posmataranja ikone i njene lepote - posetioca gleda direktno u oci. Kao da zele, istovremeno, Beli andjeo i on produziti susret i "razgovor" na putu potpunog razumevanja blagovesti koju je doneo a koja govori o Hristovom vaskrsenju. Jos jedan detalj,vezan za malesevsku ikonu, zavredjuje da bude spomenut, tim pre sto potvrdjuje njen znacaj za covecanstvo. Kada je iz Evrope poslat prvi satelitski signal u vasionu - u "paketu dostignuca zemljana", a to je ustvari bila poruka eventualnim razumnim bicima u vasioni, bile su slike covekovog osvajanja Meseca, Kineskog zida i Belog andjela. Verovalo se da ce, ako u vasioni postoje razumna bica, shvatiti poruku koju svojom pojavom i likom nosi Beli andjeo - poruka ljubavi i razumevanja. Tu poruku malesevski andjeo prenosi vec sedam vekova.

Istoricar iz Cikaga dr Jovan I. Deretic vec godinama po najvecim bibliotekama sveta pasionirano istrazuje gradju vezanu za daleku proslost Srba i prvih srpskih drzava. Da bi to uspesno obavio, morao je da nauci nekoliko stranih jezika, a medju njima i grcki i latinski. U svojim neumornim traganjima naisao je na mnoge falisfikate drevnih istorijskih dokumenata koje je razotkrio uporedjujuci lazne prevode sa znatno starijim originalima. U tome je, nazalost, prednjacila Vatikanska crkva. Nalazi dr Deretica (objavljeni u nekoliko istorijskih knjiga u inostranstvu) ruse dosadasnja istorijska saznanja i norme o starosti srpskog naroda i srpske drzavnosti i nailaze na oprecna tumacenja na koja dr Deretic nastoji da odgovori obiljem dokumenata, uglavnom dosad nepoznatih za jugo-istoricare, i na toj dokumentaciji zasniva sopstvenu teoriju - dokazujuci istovremeno kakva je neprocenjiva steta bila naneta nasoj istoriografiji. Pokusacu da pronadjem sto vise podataka

CAR LAZAR Knez Lazar,koji je vladao od 1371 do 1389 god. u oblasti triju Morava,predstavlja jednog od najvaznijih srpskih vladara u to vreme.Proslavio se ucescem u Kosovskoj bitci,u kojoj je i izgubio zivot,ali koja ga je ujedno svrstala u red besmrtnika. O knezevom zivotu pre pocetka vladavine i o njegovim precima, ne zna se mnogo.Prema oskudnim podatcima koji su zabelezeni,knezev otac je bio Pribac Hrebeljanovic iz Prilepca kod Novog Brda.On je bio znacajna licnost na dvoru cara Dusana.Obavljao je posao logofeta,sluge ili peharnika.Na osnovu patronima Hrebeljanovic,moze se zakljuciti da se deda kneza Lazara zvao Hrebeljan,za koga ne postoje pouzdani istorijski podatci.Od blize porodice knez Lazar je imao i sestru Draganu,koja je bila udata za celnika Musu.Inace ime Lazar je jevrejskog porekla El’azar”,sto znaci “Bozija pomoc”. Knez Lazar je jos kao mladic doveden u sluzbu na dvor cara Dusana,koji je ubrzo ocenio sposobnosti i vrline Lazareve,te ga je postavio za prvog u dvoru.Car Dusan zeni Lazara svojom srodnicom Milicom,kcerkom kneza Vratka,potomka Nemanjica po Vukanu.Dao mu je i jedan deo drzave na upravljanje,gde su kneza Lazara svi voleli i postovali.Knez Lazar je pokusao da nastavi tradiciju Nemanjica,ali mu desavanja u zemlji nisu isla u prilog.Krizno vreme od smrti cara Dusana pa do ucvrscenja na vlasti kneza Lazara,u jos slobodnom delu Srbije unelo je surevnjivost u ponasanje i uzajamne odnose oblasnih gospodara.Pored tih unutrasnjih nesuglasica,sve se jace osecala i opasnost od Turaka,koji su vec zauzeli dobar deo srpske zemlje,pa su cak cesto upadali i u moravsku Srbiju kneza Lazara. Knez Lazar se titulisao kao “gospodar svih Srba”, i upotrebljavao vladarsko ime Stefan.Crkva je priznala kneza Lazara za suverenog samodrzavnog vladara svih Srba,a takvim ga smatra i Carigradska patrijarsija koja se knezu Lazaru u pismu iz 1386, obraca kao preuzvisenom knezu sve Srbije.Knez Lazar je postavio pitanje skidanja crkvene anateme sa Srbije kod odgovornih u Carigradu.Carigradski patrijarh Filotej poslao je jeromonahe Mateja i Marka da u Srbiji svecano objave skidanje anateme.Oktobra 1375 za srpskog patrijarha izabran je Jefrem,poreklom Bugarin,ali Hilandarac. Zupan Nikola Altomanovic je posle pokasaja da pomocu Venecije oduzme od Dubrovnika Ston i Peljesac,doziveo slom.Uplitanje Venecije na obalama istocnog Jadrana pogodilo je ugarske interese.Zato je kralj Ludvig I,podstakao bosanskog bana Tvrtka i svog vazala, kneza Lazara, da se obracunaju sa Nikolom Altomanovicem.1373 godine, zupan NIkola je pobedjen od strane udruzenih saveznika i pomocne ugarske cete.Zupan je uhvacenu Uzicu i oslepljen,a njegove posede su podelili Tvrtko i knez Lazar.Knez Lazar je sa svojim srodnicima Musicima i zetom Vukom Brankovicem,dobio krajeve od Rudnika do Kosova.Knez Lazar je 1379 godine,napao Radica Rastislavica,i oduzeo mu Kucevo i Branicevo.Posle smrti kralja Ludviga,knez Lazar je napao Golubac i Beograd.Tako je oblast u kojoj je vladao, obuhvatala predele od izvorista Morave do Save i Dunava,sa gradovima:Nis,Krusevac,Uzice,Novo Brdo i Rudnik.Bracnim vezama je ucvrstio svoje pozicije.Kcerku Maru je udao za Vuka Brankovica,Jelenu za Djurdja II Stracimirovica Balsica,trecu kcerku je udao za bugarskog velikasa Sismana,a cetvrtu za velikasa Nikolu Gorjanskog Mladjeg.Kasnije se Olivera,najmladja kcer,udala za Bajazita. Kada je sultan Murat podigao vojsku na kneza Lazara i Srbiju,knez Lazar je sazvao velmoze,podanike i prijatelje uoci bitke,da mu pomognu u odbrani Srbije.Neki vladari su se odazvali knezevom pozivu,prvenstveno njegovi zetovi,i na Vidovdan 28.VI 1389 godine, izasli su na Kosovo polje da odbrane Srbiju od najezde Turaka.U tom boju je poginuo knez Lazar.Kneza Lazara i jos nekoliko srpskih velmoza uhvatili su Turci i posekli. Sahrana kneza Lazara nije mogla biti obavljena odmah nakon njegove pogibije,jer se njegovo telo nalazilo u rukama Turaka.Bajazit,naslednik sultana Murata,koji je posjekao kneza Lazara,drzao je knezevo telo kao ratni trofej i sredstvo za pregovore i ucenu knezeve porodice.U nametnutim uslovima porodici,da dodje do tela,lezi kosovski poraz.Po zavrsetku pregovora,knezevo telo je predano porodici i ona ga je sahranila u Pristini,potom prenela u manastir Ravanicu,knezevu zaduzbinu.Sahrana u Pristini je izvrsena prvih dana meseca jula 1389.Po zavrsetku trece godine od Lazareve sahrane, pristupilo se svecanom otvaranju knezeva groba.Tada je utvrdjeno da telo nije podleglo trulezi i da je sveto.

Poznato je da Bajazit voleo Stefana, ali mislim da je glavni razlog tome, lezao u Bajazitovoj ogromnoj ljubavi prema Oliveri. Naime, Munjeviti joj je cinio mnoge ustupke (oblacila se kao srpkinja, cak je nosila krst oko vrata) Imala je redovnu komunikaciju sa Srpskim dvorom i bracom.

Kako sam samo mogla da zaboravim "Plakar" Fenomenalni Gerard Depardieu... U roze dzemperu...

Dok ne nabavis licni primerak, evo ti par komada Despot Stefan Lazarevic Manastir Resava, do 1418. godine (rekonstrukcija, tempera na papiru). Izborivsi se za konacnu vlast u Srbiji u sukobima sa bratom Vukom i Brankovicima, despot Stefan Lazarevic se okrenuo reformaciji i obnovi Srbije. Reforme su zahvatile i nacin odevanja na srpskom dvoru. Teske, nefunkcionalne haljine vizantijskog sveta pocela je da zamenjuje moda deseniranih tkanina i lakih krojeva koja je stizala od Mletaka. Kao veliki vojskovodja i izuzetan ratnik, Stefan je i vojno ojacao Srbiju kao poslednji trzaj samostalnosti u okviru Otomanske imperije. Nije stoga ni cudno sto je on na svojim poslednjim portretima prikazan sa kopljem i macem koji su, pored bozanskog i zakonodavnog, dodali i vojni karakter njegovoj vlasti. Svi ostali delovi njegovog ceremonijalnog kostima bili su omaz vizantijskoj kulturi koja je upravo u Srbiji tog vremena dozivljavala svoje poslednje trzaje pod razarajucim naletom drugacije kulture i vere koja je dolazila sa Osmanlijama. Pod njihovim naletom u drugoj polovini 15. veka ugasice se Srpska samostalnost i njeni vladari a sa njima i vladarski ceremonijalni kostim. Despot Stefan Lazarevic Manastir Rudenica, oko 1402-1405. godine (rekonstrukcija, tempera na papiru). Titulu despota je Stefan, sin kneza Lazara, dobio od oslabljenog vizantijskog cara Manojla II posle cuvene bitke kod Angore 1402. godine. Ta titula, po hijerarhiji odmah posle carske i kraljevske, pomogla mu je da od turskog vazala postane mocni gosodar obnovljene Srbije. Takodje, ona mu omogucuje i da na ovom portretu dobije kupolastu krunu kakvu su nosili Nemanjici. Ipak, osecanje mere i postovanja prema velikoj dinastiji nije izostalo, pa je ostatak Stefanove odece plemickog karaktera sto u potpunosti odgovara tituli koju je nosio. I na kraju, freska iz Manasije, njegove grobne crkve

SRBIJA - SREDNJI VEK Malo je reci da volim ovaj period. Ja sanjam ovaj period. Mnoge generacije ljudi (medju njima i moja) su bile uskracene kroz ucenje istorije u skolama da ista saznaju o ljudima koji su stvorili ovu zemlju i ostavili nam neprocenjivu kulturnu baštinu. O Kosovskom boju sam imala 10 recenica u udzbeniku. Samo najzaludjeniji (medju koje licno spadam) su se samoedukovali. Nadam se da cemo informacijama koje budemo iznosili, pribliziti ovaj predivni period ljudima koji traze svoje bice u dubokim i cvrstim korenima i skratiti put tom traganju. Za pocetak - dajem samo par osnovnih informacija Mnoge znacajne srednjovekovne porodice su vladale Srbijom. Velikaši su u pocetku bili potcinjeni dinastiji Nemanjica ali posle smrti Uroša IV ostatak plemstva je podelio srpsku državu na manje delove i medusobno se borio za prevlast. Unutrašnji konflikti i trvenja su slabili srpski srednjovekovnu državu dok su se turske snage spremale na pohod. Poslednji pokušaj da se srpske državice ujedine je bio 1389. kad je knez Lazar pokušao sa zaustavi tursku najezdu. Srpsko plemstvo se ujedinili pred odlucujucu bitku na Kosovu, 28. juna 1389. godine. Knez Lazar je zarobljen i pogubljen dok je sultan Murat ubijen u toku bitke. I pored svega Turci nisu osvojili Srbiju odmah nakon bitke vec posle 70 godina i vladali su sve do 1804. godine. Nemanjici Grb Nemanjica Kraljevska kuca Nemanjica je vladala Srbijom od XII veka do 1371. Stvorili su mocnu i organizovanu državu, izgradili brojne crkve i manastire neki od njih su možda i napisali najlepša književna dela svog vremena. Stefan Nemanja je bio osnivac države i njegov drugi sin je bio prvi srpski kralj dok je sam Nemanja imao titulu velikog župana. Sin Rastko se zamonašio i uzeo ime Sava i izdejstvovao nezavisnost za srpsku crkvu (1219). Neposredno posle smrti Sv. Sava je proglašen za sveca. Turci su želeli da iskorene svaku pomisao na nezavisnost srpske države te su spalili njegove mošti u Beogradu 1594. godine što je samo još više ucvrstilo veru i želju za slobodom. Tipik manastira Hilandar koji je napisao Sveti Sava (princ Rastko Nemanjic) Stefan Dušan je krunisan za kralja 9. septembra 1331. god. Ovaj kralj, potom car, je bio veliki osvajac i za vreme njegove vladavine Srbija je bila jedna od najuticajnih evropskih država (pogledajte mapu levo). Godine 1336. Dušan se proglasio Carem "svih Srba i Grka". Dušanov zakonik je regulisao norme i pravila ponašanja u državi. O njemu cemo tek imati mnogo toga da kazemo. Mapa Dusanovog carstva Zadnji kralj ove kuce je bio Uroš IV, zvani "Nejaki". Ostatak srpskog plemstva je razdelio državu i razjedinjeni su i docekali turske osvajace Lazarevici Zlatni Lazarov pecat Mnogi istoricari veruju da su bivolji rogovi jedini deo grba Lazarevica što nije tacno. U delu Hilandara koji je Lazar podigao može se videti dvoglavi orao kojeg su Lazarevici preuzeli od Nemanjica kako bi se potvrdili kao naslednici stare srpske kraljevske porodice. Despot Stefan je bio clan madjarskog viteškog reda zmaja gde je bio na prvom, pocasnom mestu - zbog toga je zmaj obmotan oko štita porodice Lazarevic. Lazar Hrebljanovic (porodica je tek kasnije uzela prezime Lazarevic) je bio najznacajnija politicka figura posle odlaska Nemanjica sa srpske istorijske scene. Iako nikad nije vladao celokupnom Srbijom jer je bila podeljena izmedu mnogobrojnih velikaških porodica, Lazar je bio najjaci i najuticajniji medu njima. On je i predvodio srpsku vojsku na Vidovdan, 28. juna 1389. kada su ga Turci zarobili i pogubili. Njegova tragicna sudbina je stvorila "kosovski mit" a sam Lazar je u narodu postao "car Lazar" iako nikad nije imao tu titulu. Njegova žena Milica je vladala Srbijom sve dok Stefan Lazarevic nije dobio titulu despota 1402. Stefan je bio u obavezi da ucestvuje u turskim ratovima a njegova sestra Olivera je postala žena turskog sultana Murata. Despot Stefan je uvek pokušavao da izbori vecu samostalnost za Srbiju a kao ucen covek posedovao je i veliku zbirku knjiga. Oprobao se kao i pisac napisavši dve pesme, Natpis na stubu i "Slovo Ljubve". Pošto nije imao poroda, despot Stefan je kao svog naslednika odredio svog rodaka Ðurda Brankovica, a ubrzo nakon te objave, od posledice srcanog udara umire u Šumadiji 1427. Brankovici Brankovici su ostavili dosta podataka o svom grbu - na novcu, pecatima i odeci. Iako ima varijacija, dva su simbola uvek predstavljena: bivolji rogovi i lav en passant (u hodu). Najverovatnije su bivolje rogove preuzeli od Lazarevica gde su hteli da naglase da su oni legalni naslednici bivše dinastije. Ovaj grb je u potpunosti preuzet sa pecata Lazara Brankovica iz 1457. Poslednja srednjovekovna srpska dinastija koja je vladala do potpunog pada države pod tursku vlast. Vuk Brankovic se oženio Marom, najstarijom sestrom kneza Lazara i bio je jedan od kneževih najbližih prijatelja. Zajedno su se borili na Kosovu 1389. Kada je Vuk vodeci desno krilo srpske vojske prodreo u sam centar turskog logora Lazar je bio zarobljen što je ostavilo prazninu u rasporedu trupa. Vuk je odlucio da se povuce sa namerom da spase ono što se spasti moglo i da nastavi sa odbranom Srbije. Nasuprot istoriji, Vuk Brankovic je prikazan kao izdajnik u narodnim pesmama. Vukov sin Ðurad se sukobio sa despotom Stefanom jer je želeo da prigrabi srpski presto za sebe. Pomirili su se i uspešno borili protiv Turaka 1413. Posle smrti svog rodaka, Ðurad je postao novi despot što je ozvaniceno 1429. I pored pada Smedereva 1459. što je oznacilo totalni kolaps države, Brankovici su i dalje bili veoma uticajna srpska porodica dok nije nestao i njihov poslednji potomak. Mrnjavcevici Jedan deo ovog grba se može videti na pecatu kralja Vukašina iz 1370. ali bez štita. Beli orao je najverovatnije prikazan jer se smatrao grbom Srbije (mada ovde nije dvoglavi) i mnogi velikaši su ga stavljali na svoje predmete i odecu. Još jedan veoma važan simbol se javlja na grbu Mrnjavcevica a to su oscila koja su kasnije postala i deo zvanicnog grba obnovljene srpske države. Mrnjavcevci su bili prvi srpski velikaši koji su se sukobili sa Turcima - bitka na Marici 1371. je bila izgubljena i turski osvajaci su nastavili sa prodorom u zemlju. Oba brata, Uglješa i Vukašin su poginuli u tom boju a Vukašinov sin, Marko, je proglašen za novog kralja. Iako je Marko bio turski vazal, narodne pesme su ga opevale kao heroja natprirodne snage i izuzetne hrabrosti; ubijen je u turskom pohodu 1395. koji je licno predvodio sultan Bajazit I. Posle ove pogibije Mrnjavcevici su nestali sa politicke scene i nemamo puno podataka o ostalim clanovima porodice. Uglješina žena Jelena je otišla u manastir gde se zamonašila pod imenom Jefimija i izvezla cuvenu Pohvalu knezu Lazaru. Kotromanici Kotromanici su ostavili brojna svedocenja i predmete sa porodicnim grbom mada su ga cesto menjali i doradivali. Žuti ljiljani na plavoj pozadini su simbol potcinjenosti madarskoj kraljevskoj porodici - cak je i Stefan Lazarevic sa vremena na vreme dodovao ljiljane na svoj grb kada je bio blizak sa madarskim kraljem.Ovi plemici su živeli i upravljali delovima Bosne sve do njenog pada kada su Turci preuzeli vlast nad tom državom. Iako su bili vladari Bosne, pošto su bili srpska porodica, Kotromanici su se proglasili i za kraljeve Srbije. Stefan Tvrtko I je bio bosanski ban od 1353. do 1377. a od te godine se proglasio za kralja Bosne i Srbije. Posle njegove smrti 1391. usledio period nestabilnosti i borbe za presto a kao pobednik iz tog meteža je izašao Stefan Dubiša mada nije jasno u kakvom je srodstvu bio sa Kotromanicima. Bilo kako bilo, Dubišin unuk, Stefan Tomaševic, je bio poslednji vladar Bosne koji je pokušao da odbrani državu od napada Turaka. Papa Pije II ga je proglasio za "bosanskog kralja" 1461. Pošto su mu Turci obecali milost, Stefan se predao i bio je pogubljen. Tim ubistvom je okonca na i bosanska država dok su potencijalni naslednici, Stefanova deca Sigismund i Katarina, preobraceni u islam. Balsici Na novcu Balšica se dosledno pojavljuje vucja glava okrenuta nadesno i na štitu i na celenci. Ovaj oblik štita i kacige se mogu videti na pecatu duke Balše iz 1385. godine dok se plašt i kruna detaljnije raspoznaju na novcu Balše III. Ima dosta sporova o izgledu samog štita, u kasnijim varijantama grba Balšica javljaju se i osmokrake srebrne ili zlatne zvezde. Rumunska porodica Bals, koja pretenduje da vodi poreklo od zetskih Balšica, takode na svom grbu ima osmokraku zlatnu zvezdu na crvenoj podlozi. Obrenovici su koristili svoje porodicne veze sa ovom rumunskom porodicom da predstave da i sami vode poreklo od Balšica, dakle i Nemanjica tako da su zbog toga legalni naslednici srpske krune.Prvi pomen vlasteoske porodice Balšic nalazi se u povelji koju je car Uroš izdao Dubrovackoj republici 1360. g. Ne zna se ništa pouzdano o njihovim precima a romanska osnova prezimena je navodila neke istoricare da ih traže medu napuljskim i provansalskim plemstvom. Rodonacelnik porodice, Balša I, je upravljao samo jednim selom da bi uz pomoc sinova uskoro ovladao Gornjom Zetom, Skadrom i teritorijom do Kotora, moguce je cak da su upravljali i Barom. Ratovali su i sa albanskim vlastelinom Karlom Topijem gde je Ðurad pao i zarobljeništvo da bi kasnije (1366.) bio osloboden po uspostavljanju mira. Vec 1368. Ðurad kontroliše i Ulcinj - postavši mocan vlastelin više ne priznaje Uroša za svog gospodara i dolazi u sukob sa njim. On se pominje uz kneza Lazara 1375. kao sazivac crkvenog sabora što govori o njegovom nesumnjivom uticaju i moci. Nasleduje ga najmladi brat Balša II koji je potukao kralja Tvrtka i uz posredovanje Venecije sklopio mir 1385. Turci su sve više upadali na njegovu teritoriju i on gine u boju na Saurskom polju iste, 1385. g. Unuk Balše I, Ðurad se pojavljuje kao naslednik i u prvi mah im se i pridružuje da bi se okrenuo protiv njih i prešao u katolicanstvo obecavši svoje zemlje papi Bonifaciju IX ukoliko ne bi imao naslednika. Njegov sin, Balša III, je krenuo u zauzimanje starih poseda svoje porodice i uz pomoc Turaka je zauzeo Skadar. Vešto balansirajuci izmedu Venecije, Ugarske i Turaka je uspeo da održi svoje posede; umire na dvoru svog ujaka despota Stefana Lazarevica koji postaje naslednik zemalja Balšica jer Balša III nije imao muških naslednika. Venecija je brzo reagovala i osvojila sve gradove pod vlašcu Balšica. Ljudi, ode mi noc. Nije mi zao. Nadam se da ste uzivali.

ljutoburestisastvenougodni

Jos jedan dokaz da je bio covek za sve. I ratnik i vladar i ktitor i otac i utesitelj...

Pohvala svetom knezu Lazaru (1402, Jefimija) U krasotama ovog sveta vaspitao si se od mladosti svoje, o novi mucenice kneze Lazare, i krepka ruka Gospodnja medju svom zemaljskom gospodom krepkog i slavnog pokaza te. Gospodstvovao si zemljom otacastva ti i u svim dobrotama uzveselio si urucene ti hriscane i muzastvenim srcem i zeljom poboznosti izasao si na zmiju i neprijatelja bozastvenih crkava, rasudivsi da je neistrpljivo za srce tvoje da gledas hriscane otacastva ti ovladane Izmailjcanima, ne bi li kako ovo postigao: da ostavis propadljivu visotu zemaljskog gospodstva i da se obagris krvlju svojom i sjedinis sa vojnicima nebeskog cara. I tako dve zelje postigao jesi: i zmiju ubio jesi i mucenja venac primio jesi od Boga. Sad ne predaj zaboravu voljena ti ceda koja si sirota ostavio prelaskom tvojim, jer otkako si ti u nebeskom veselju vecnom, mnoge brige i stradanja obuzese voljena ti ceda i u mnogim mukama zivot provode, posto su ovladani Izmailjcanima. I svima nam je potrebna pomoc tvoja, te se molimo moli se zajednickom Vladiki za voljena ti ceda i za sve koji im sa ljubavlju i verom sluze. Tugom su mnogom zdruzena voljena ti ceda, jer oni sto jedose hleb njihov podigose na njih bunu veliku i tvoja dobra u zaborav stavise, o mucenice. No ako si i presao iz zivota ovoga, brige i stradanja ceda svojih znas i kao mucenik slobodu imas pred Gospodom. Prekloni kolena pred Vladikom koji te vencao, moli da mnogoletni u dobru zivot voljena ti ceda provode bogougodno, moli da pravoslavna vera hriscanska neoskudno stoji u otacastvu ti, moli pobeditelja Boga da pobedu podari voljenim ti cedima, knezu Stefanu i Vuku za nevidljive i vidljive neprijatelje, jer ako pomoc primimo s Bogom, tebi cemo pohvalu i blagodarenje dati. Saberi zbor svojih sabesednika svetih i mucenika, i sa svima se pomoli proslavitelju ti Bogu, izvesti Georgija, pokreni Dimitrija, ubedi Teodore, uzmi Merkurija i Prokopija i cetrdeset sevastijskih mucenika ne ostavi, u cijem mucenistvu vojuju ceda tvoja voljena, knez Stefan i Vuk, moli da im se poda od Boga pomoc, dodji, dakle, u pomoc nasu, ma gde da si. Na moja mala prinosenja pogledaj i u mnoga ih uracunaj, jer tebi ne prinesoh pohvalu kako prilici, vec koliko je moguce malome mi razumu, pa zato i male nagrade cekam. No nisi ti tako, o mili moj gospodine i sveti mucenice, bio malorodan u propadljivom i malovecnom, koliko vise u neprolaznom i velikom, sto primio jesi od Boga, jer telesnu stranu mene u tudjini ishranjivao jesi izobilno, te sada molim oboje: da me ishranis i da utisas buru ljutu duse i tela mojega. Jefimija usrdno prinosi ovo tebi, sveti. Natashaaaaaaaaaaa! Ubicu te! Noooooooooooooooooooooo

duso draga - trenutno i sama imam nesto slicno k'o Jefimija, pa moram da odlozim odgovor...

Nikola je opet imao brata Tomu, cija je cerka Dostana vazila za najlepsu zenu u Srbiji

Varg ce sutra o Istom, a mene sve nesto vuce da ti odma' odgovaram na "Jedini koji je tu bio muškarac je knez Lazar koji se omrsio i o Jefimiju " Sad se Despot Ugljesa okrece u grobu...

Jeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Kako smo poceli, napravicemo ga ovde

Slazem se. Danas je treci dan Duhova. Mnogi "hriscani" i ne znaju sta ovaj veliki praznik predstavlja... Po recima sv. Serafima Sarovskog, cilj hriscanskog zivota je zadobijanje blagodati Duha Svetoga u dusi. Zato je Gospod i rekao: "Carstvo Bozje je unutra u vama" (Luka 17, 21). A pod Carstvom Bozjim se podrazumeva blagodat Duha Svetoga koja nas obasjava i napaja srca radoscu. To je ono stanje o kome Apostol govori: "Carstvo Bozje je pravda, i mir i radost u Duhu Svetome". I sama svrha dolaska Gospoda Isusa Hrista na zemlju bijase spasenje i iskupljenje roda ljudskog od greha, a sustina sluzenja Gospoda Isusa Hrista bila je darovanje i izlivanje Svetoga Duha u krstenju. Na Duhove se ispunise reci Svetog Jovana Pretece, da ce onaj koji je dostojniji od njega krstiti svoje sledbenike Duhom Svetim (Nat. 3, 11). A i samo obecanje Isusa Hrista svojim ucenicima prilikom Vaznesenja, da ce primiti silu kad sidje Sveti Duh na njih, ispunilo se na ovaj dan. I do silaska Svetoga Duha apostoli su bili svedoci Hristovih cuda, Njegove smrti i vaskrsenja. Ali silaskom Duha Svetoga usla je u duse apostola neizmerna radost - potpuna radost, radost o "vecnim vrednostima", kao sto i sam Hristos rece pred svoje stradanje: "Da radost moja bude u vama i da radost moja bude potpuna" (Jov. 15, 11). Silaskom Svetoga Duha na apostole zavrseno je osnivanje Crkve Hristove ili Carstva Bozijeg na zemlji od Gospoda Isusa Hrista, Njegovom prvosvestenickom, prorockom i cartskom sluzbom, prizivanjem apostola i ucenika, ustanovljenjem svetih tajni. Ali iako puni vjere, apostoli su se svakodnevno pripremali za primanje Svetoga Duha i veliko delo koje ih je cekalo, i tek po primitku Svetoga Duha postali su "ziva dusa". Tako i svi hriscani, krsteni u ime Hristovo, primaju krstenjem blagodat Svetoga Duha i deo velike obaveze za ostvarenje Carstva Bozijeg na zemlji. I tako, od momenta primanja Duha Svetoga, Crkva Hristova je pocela da zivi "punim zivotom" i da raste i spolja i unutra, u dubinu i sirinu, primajuci sebi druge duse. U spomen ovog znamenitog dogadjaja, silaska Svetoga Duha na apostole, i u cast Svete Trojice, Boga u tri lica, i posebno u cast Svetoga Duha, slavi Crkva praznik koji se zove i Pedesetnica, jer sledi u pedeseti dan posle Uskrsa. U hriscanskoj crkvi Pedesetnica je jedan od najvecih praznika, jedan od dvanaest velikih godisnjih praznika. Cela sluzba na Duhove je veoma svecana i uzvisena, jer je u njoj izneseno pesnickim recima ucenje o Svetom Duhu. U molitvama koje se citaju odmah iza Svete Liturgije, molimo se da se u nasim dusama, kao nekad u apostolskim, obnovi blagodat Svetoga Duha, i da nas Duh Sveti utvrdi u veri. Ova moljenja zbog usrdnosti uznose se uz klecanje, dok je crkva ukrasena zelenilom - grancicama, travom i cvecem - simbolisuci prolecnim obnavljanjem duhovno obnavljanje ljudi silom Duha Svetoga. Duh Sveti je, dakle, sisao na apostole u pedeseti dan po Vaskrsenju. Duha Svetoga nevidljivo dobije svaki hriscanin kao clan Crkve Hristove i to po zaslugama Hrista Sapasitelja. Sv apostol Pavle naglasava ovu stvarnost: "Zar ne znate da ste hram Bozji i Duh Bozji zivi u vama" (1 Kor. 3, 16). Hriscani dobijaju Duha Svetoga kroz svete tajne i molitvu. Prisustvo Duha Svetoga nam je potrebno jer pomocu Njega i Njegovim djelovanjem, usvajamo Hristovu nauku, preporodjavamo se i novim duhovnim zivotom postizemo spasenje. Po recima proroka Isaije (11, 2), Duh Sveti se projavljuje u coveku kroz sledece blagodetne darove: 1. Mudrost - da bi covek postigao moralni cilj 2. Razum - da bi covek razumeo Bozju volju 3. Savet - da bi covek drugoga mogao pouciti u istini i dobru 4. Snaga - da bi covek mogao savladati iskusenja i zlo i ziveti po volji Bozjoj 5. Znanje - da bi covek poznavao volju i zakon Bozji 6. Poboznost sa pravednoscu - da bi covek bio duhovniji i da bi se ta duhovnost njegova izrazila u cestoj molitvi i dobrim delima. 7. Strah Bozji - da bi covek ziveo u strahopostovanju pred Bogom i u bojazni od prestupanja zapovesti Bozijih. I, na kraju, plodovi darova Duha Svetoga, po recima sv. apostola Pavla, jesu: 1. ljubav; 2. radost; 3. mir; 4. trpeljivost; 5. dobrota; 6. milosrdje; 7. vera; 8. krotost i 9. uzdrzljivost.

Mozda ne ovim redom, ali neki po mom misljenju kvltni filmovi... Sta sve mozes u Denveru kad si mrtav Petparacke price Ben Hur Amadeus Let iznad kukavicjeg gnezda Snec Dve cadjave dvocevke Miris zene Sve sto su uradili Pajtonovci Djavolji advokat Face off Pero ......